دوست دارم

من گل و گلسنگ را بر سنگ خارا دوست دارم

بلخ را مانند تاریخ بخارا دوست دارم

طوس و نیشابور را مانند کابل،مثل یثرب

غزنه ولاهور را چون آستارا دوست دارم

تاشکند ومرو را همچون هرات و لعل و کرمان

من  بدخشان را همیشه لعل آرا دوست دارم

من زمین را با تمام مردمان خوب دنیا

با تمام قله‎ها و دشت و صحرا دوست دارم

ازمیان این همه امّا خدا می‎داند ازجان

بیشتر از هر زمینی کربلا را دوست دارم

دوست دارم اهلبیت مصطفی را دوست دارم

دوست دارم، هرچه را از اوست، زیرا دوست دارم

سید حیدر علوی‎نژاد 25/8/1386

عقیق یمن

شعر بال می‎شود شکوفه یاسمن

یک رباعی قشنگ چارشاخه نسترن

لاله یک گیاه بیش نیست، امتحان کنید

رنگ عشق،لاله را قشنگ کرده در چمن

خاک بستری است، خوب و بد نمی‎شود

می‎شود قشنگ از وجود دوستی، عدن

کاخ سبز اگرچه در دمشق جلوه می‎نمود

بوی عشق حق ولی ‎وزید از قرن

عاشقان برای مردمان خویش شاهدند

از عقیق سرخ خویش شهره می‎شود یمن